Wedstrijdverslag; 28-11-98; Den Haag (uitslag)
Boutiette veroorzaakt geen broodnijd
KC Boutiette legt het marathonpeloton zijn wil
op. Hij behaalde zaterdagavond in Den Haag zijn zesde overwinning
van het seizoen, op negen wedstrijden een opmerkelijke score.
Terwijl de excentrieke Amerikaan met speels gemak het geld voor
de inrichting van zijn Heerenveense flat bijeen schaatst, kennen
de jongens van de gestampte pot geen broodnijd.
Op de Haagse Uithof was Boutiette de beste sprinter van een
kopgroep van zestien rijders, die al vroeg was ontstaan. Na 40
kilometer, die binnen het uur werden afgelegd, bleef hij
Jan-Maarten Heideman en Frans de Ronde voor. Beide Nederlanders
complimenteerden de Amerikaan met zijn zoveelste succes, toonden
berusting en nauwelijks jaloezie. ,,Ik was er weer dichtbij'',
zei Heideman, de nummer twee. Dat is momenteel al heel wat. Dat
Boutiette in de eindsprint onverslaanbaar is, moest het tweetal
volgers beamen. ,,Hij rijdt ons met een glimlach op zijn gezicht
voorbij'', zei De Ronde. ,,Maar het is bepaald geen schande van
Boutiette te verliezen. Hij staat vijfde op de wereldranglijst en
die andere vier heb ik niet gezien. Dat zegt genoeg. Hij rijdt de
1500 meter in 1.50, ik denk dat de volgende in dit peloton zes of
zeven seconden meer nodig heeft.''
Heideman, voor de tweede achtereenvolgende keer tweede, had
slechte herinneringen aan de laatste bocht. ,,Ik dacht Boutiette
eindelijk eens te kunnen pakken, maar in die bocht ging net voor
me iemand overeind en dat kostte mij enkele meters'', aldus de
rijder uit Oldebroek. ,,In Eindhoven vorige week was ik twintig
centimeter achter hem, op veertig kilometer is dat niks. Nu zal
het ietsje meer zijn geweest.'' Dat Boutiette met een minimale
krachtsinspanning won, vond Heideman evenmin leuk. ,,We zijn voor
het eerst dit seizoen wel een beetje in de maling genomen door
hem'', zei Heideman. Want Boutiette draaide zaterdagavond rustig
zijn rondjes mee, zonder zich echt druk te hoeven maken, daar
heeft hij een ploegmaat als Erik Hulzebosch voor.
In het begin van de wedstrijd bemoeide Boutiette zich even met de
totstandkoming van de kopgroep, die aanvankelijk uit zeventien
man bestond, maar na het wegvallen van Lissenberg tot zestien
werd gereduceerd. Toen eenmaal een ronde voorsprong op het
peloton was verkregen, spaarde Boutiette zijn krachten voor de
eindsprint. Of eigenlijk voor de laatste twee rondjes, waarin hij
door een sterke versnelling in de bochten de overige rijders
volledig wist te deklasseren.
De niet-Amerikanen in het peloton hadden maar genoegen te nemen
met de overheersing van die ene Boutiette, die zaterdagavond na
de finish door drie Zwarte Pieten werd gefeteerd. ,,Dirty men'',
voegde de allrounder hen toe. Vrij vertaald, vieze mannen, maar
dan goed bedoeld, want Boutiette zal geen kwaad woord laten
vallen. ,,En ik ben niet eens een man'', zei een van het drietal,
maar dat was Boutiette in de gauwigheid niet eens opgevallen.
Bron: ANP