Ziekte zoon Maikel leerde Arnold Stam relativeren
Altijd hard trainen. Altijd goed willen rijden. Altijd denken aan winnen. Marathonschaatser Arnold Stam (35) deed niet anders. Maar alles is anders geworden. Zijn zoontje Maikel van vier jaar heeft leukemie. "Nu beleef ik alles op een andere manier.".
Het oogt heel ontspannen in de keuken van de BCT Adformatie ploeg. Arnold Stam zit aan een tafel te klaverjassen met Henk Angenent en Bertjan van der Veen. Geen ploeggenoten. Ze zitten ook ergens in het appartementencomplex boven de plaatselijke Spar. Er wordt veel gelachen. Het zijn de momenten die Stam goed doen. Natuurlijk is hij altijd met de gedachten bij thuis. Dat laat hem geen moment los. Vooral als hij 's avonds alleen op zijn kamer zit en naar de foto's van zijn jongens kijkt. "Dan heb ik het wel moeilijk."
Maar de Weissensee - met even andere dingen aan het hoofd - doet de marathonschaatser ook goed. "Thuis loop je regelmatig tegen een muur op. De eerste periode toen er net leukemie was vastgesteld, ging het heel slecht met Maikel. Dan zit je de hele tijd te janken in het ziekenhuis. Dat was echt een klote-periode. We hebben toen soms gedacht dat hij het niet zou halen. Maar na zes weken mocht hij mee. Van een mooi blond manneke namen we een dik pafferig ventje mee"
Op 10 augustus vorig jaar werd de kleine Stam opgenomen in het ziekenhuis. Ze kwamen net terug van een vakantie in de Franse Alpen. Arnold, Elly die zwanger was en de jongens Danny (6) en Maikel. "Maikel lag voor pampus achter in de auto. Hij was ziek maar dat zal zo wel weer over gaan denk je dan." Thuis werd het niet beter, er kwam flinke koorts bij. "Maar dan denk je nog niet aan het ergste", weet Stam nog. "Van het ziekenhuis in Tilburg werden we doorverwezen naar Nijmegen. Op afdeling B7 moesten we zijn. Toen ik daar binnenkwam lopen en al die kindjes met kale koppies zag liggen, besefte ik voor het eerst hoe het ernstig het was."
De arts bevestigde het vreselijke gevoel. Het beenmerg was niet goed en ze dachten aan leukemie. De hele wereld stortte in. "Werken, sporten, werken, alles wat ik altijd zo belangrijk vond, telt dan niet meer. Dan komt er een groot stopbord. Alles wat je hebt opgebouwd, stelt dan niet zoveel meer voor. Ik heb toen ook meteen gezegd: ik stop. Maar die arts zei dat ik die beslissing even uit moest stellen. Dat ik sporten nog wel eens hard nodig zou kunnen hebben."
De arts kreeg gelijk, Stam ging weer wat rijden. Toen hij na de Zesdaagse in december thuiskwam, was er weer opnieuw een zware klap. De paar weken oude baby Remco bleek een beginnende hersenvliesontsteking te hebben. "We waren net op tijd, een dag later had funest kunnen zijn. Echt vreselijk. Hadden we twee kinderen in kamertjes naast elkaar op de intensive care liggen." Met de baby gaat het nu goed. En met de rest thuis ook, naar omstandigheden.
Initiatief
Op het laatste moment heeft de schaatser, die zichzelf met zijn bedrijf Stam Aanhangwagens sponsort, beslist dat hij toch mee zou gaan naar de Weissensee. "Thuis ging alles goed, het was stabiel en toen heb ik gezegd: ik ga. Zeker toen ik hoorde dat er een speciale toer voor Maikel werd gereden. Een heel mooi initiatief en daar wilde ik graag bij zijn." Het had niet veel gescheeld of hij was na het open NK zaterdag weer naar huis gegaan. Na dertig kilometer moest Stam al opgeven. Pech met kapotte schaatsen. Kan gebeuren, maar van Stam hoefde het allemaal even niet meer. "Met tranen in de ogen ben ik naar voren gereden. Ik denk: ik pak de auto en weg ben ik. Wat heb ik hier nou nog te zoeken?"
's Avonds belde hij met zijn vrouw. De moraal zit mij in de schoenen. Zal ik naar huis komen?', vroeg Stam. "Maar mijn vrouw zei; wij redden ons wel hier. Het gaat allemaal goed. Probeer er maar iets van te maken."
De Stichting Wintermarathon kwam met het idee voor een speciale toertocht, waarvan de opbrengst naar het Stammie fonds ging. Arnold en Elly mochten een doel kiezen, het werden kinderziekenhuizen. En een deel wordt apart gezet voor Maikel. "Daar kan hij later iets leuks mee doen met vriendjes. Ik vind het echt een fantastisch gebaar en ben ook blij dat ik hier bij was. Er is geloof ik acht, negenduizend euro opgehaald en als je ook ziet dat het halve A-peloton aan de start stond, dat doet me heel erg goed."
Bron: Haagsche Courant/GPD
© marathonschaatsen.nl