Jeroen de Vries: met de billen bloot

Dankzij Elfstedentocht kanshebber op NK marathonschaatsen

Er zijn heel weinig Friezen die de vijftiende Elfstedentocht associëren met het toilet. Hoewel het alweer zes jaar geleden is, moet Jeroen de Vries even met zijn massieve billen knijpen als hij weer terugdenkt aan 4 januari 1997. Tussen Bartlehiem en Harlingen hield hij de Tocht der Tochten voor gezien. Sinds die dag is zijn leven ingrijpend veranderd met als verrassende consequentie dat hij vrijdag één van de favorieten is op het Nederlands kampioenschap marathonschaatsen.

"Dat is tenminste één pluspunt", zegt de kopman van Jorritsma Bouw grijnzend. "Jarenlang was de vraag alleen al voldoende voor een bezoek aan de wc. Het is namelijk héél vervelend om als echte Fries de Elfstedentocht niet uit te rijden. Als jongetje was dit altijd mijn droom, maar toen ik er 130 kilometer op had zitten, ben ik langs de kant gaan zitten. Ik had net het NK in Ankeveen gereden en vreselijk veel last van mijn nagel. Opeens zag ik een auto staan. Ik ben ingestapt en we zijn weggereden." Het einde van de droom, het begin van de twijfel.

"Ik heb in mijn jeugd Evert van Benthem twee keer zien winnen. Dat heeft een ongelooflijke indruk gemaakt. Na de tocht van ´97 heb ik besloten om elke dag te trainen. Destijds had ik een uitstekende baan als verkoper van apparatuur voor bodemonderzoek. In 2001 kreeg ik een nog hogere functie aangeboden en kwam ik op een kruising terecht. Op dat moment heb ik in de spiegel gekeken en was het besluit snel genomen. De drang was te groot. Ik ben naar de directeur van AP Van den Berg in Heerenveen gegaan en heb hem verteld dat ik niet aan zijn eisen kon voldoen. Vanaf die dag was ik marathonschaatser van beroep. Je kunt je hele leven nog werken."

Omdat Jeroen de Vries niet gezegend is met een flitsende sprint of slopershamer, is er geen balans tussen inzet en winst. Slechts af en toe wint hij een marathon. "Ik sta nu op vier en daar ben ik tevreden mee. Elk jaar één." Naast topfavoriet Jan Maarten Heideman behoort de 32-jarige Fries op tweede kerstdag in Utrecht tot het selecte gezelschap der kanshebbers. Met een overwinning en een tweede plaats in het eindklassement van de Marathon Zesdaagse bezorgde hij zijn ploeg een welverdiende beloning voor de voorbeeldige wedstrijdinstelling. Conform de mentaliteit in de bouwwereld manifesteren ook de mannen van ploegleider Anjo Hofman zich wekelijks als harde werkers. Op de Alkmaarse ijsbaan De Meent kreeg de ploeg met de overwinning van De Vries loon naar werken.

Zijn eerste plaats maakte een berg emoties los. Jeroen de Vries: "Eind maart hebben mijn vrouw Janny en ik ons pasgeboren dochtertje Wendy verloren. We stonden machteloos. De angst is nog groot, maar waarschijnlijk is het gewoon pure pech geweest. Sinds die dag ben ik heel veel gaan fietsen om afleiding te vinden. Wat zou het mooi zijn om op een belangrijk moment aan haar te denken, spookte steeds door mijn hoofd. In Alkmaar vloog ik als winnaar over de streep. In gedachten was ik bij Wendy, heel emotioneel. Daarom kijk ik nu uit naar het NK. Het heeft een tijdje geduurd, maar ik ben weer leeg ik mijn hoofd. Dat is een hele opluchting."


Bron: Telegraaf

© marathonschaatsen.nl


www.MARATHONSCHAATSEN.nl