Shinta Kobayashi: exoot tussen bikkelaars

Met fabelachtige techniek nooit in problemen

Het moet niet gekker worden. Omstanders stootten elkaar al aan toen Shinta Kobayashi (21) op het Open NK op natuurijs keer op keer ten aanval trok. Een Japanner in de plaats van de zoveelste Fries op het podium. Bijna was het zover. ,,De sport in Japan is net als het leger, enorm streng. Zo vreselijk serieus.'' En daar houdt Shinta nou net even helemaal niet van. Maar, denken sommige mensen die hem in de afgelopen jaren beter hebben leren kennen, misschien heeft hij de straffe hand van de legerleiding toch wel nodig. Shinta, zo luidt voorzichtig de conclusie van zijn Hollandse omgeving, is een beetje lui. Shintha Kobayashi is niet wat je noemt een trainingsbeest. Als hij dan weer eens uren en uren achter zijn laptop zat, had hij hem er wel vandaan willen slepen, verzucht Ronald de Beer. En Ronald mag het zeggen. Hij is sponsor, vader, verzorger - alles wat een verlegen 21-jarige Japanner in een ver, vreemd land nodig heeft.

Was het een poging om van het schaatsen een wereldwijde sport te maken? Feit is dat Aart Koopmans, de godfather van de Weissensee, Kobayashi uitnodigde om mee naar Europa te gaan, toen zijn karavaan in 2000 in Japan was neergestreken. De Japanner kwam even kijken om een jaar later voor de hele winterperiode in Nederland neer te strijken. De Beer had wel wat extra ruimte achter zijn huis en de Hollandse pot bleek redelijk te vallen op de Japanse maag. Vorig jaar won het kleine mannetje met overmacht de Greenery-Zesdaagse van het B-peloton. Dit jaar rijdt hij als geaccepteerde exotische verrassing tussen de bikkelaars van het ijs.

Kobayashi geeft de voorkeur aan het natuurijs. Geen wonder, zou je denken, want dichtbij de ouderlijke woning in het noorden van Japan ligt eindeloos veel ijs. Nooit van gekomen, zegt hij, hij ging altijd naar de kunstbaan. Hij heeft zo ontzettend veel talent. Kamergenoot Richard Sijm likkebaardend: ,,Als hij valt, zie je dat nauwelijks. Voor je het weet, staat hij weer. Met zijn fabelachtige techniek komt hij op het natuurijs nooit in de problemen. Het is een slangenmens. Op momenten dat iedereen spierpijn heeft, voelt hij helemaal niks.'' Maar De Beer moet zijn troetelkind even loslaten. Kobayashi gaat voor een jaar terug naar Japan om zijn studie af te maken. Of hij daarna in de winter weer in de huiselijke omgeving van de familie De Beer terugkeert, is de vraag. ,,Het is wel een hele belasting.''

Maar door het Japanse fenomeen onder zijn hoede te nemen, deed de Amsterdamse zakenman wel een slimme zet. Hij is een van de kleinste sponsoren - zijn parketbedrijf Viks telt slechts vijf werknemers - in het peloton, maar met zijn steun aan de Japanner scoorde hij wel veel publiciteit. ,,Of het rendabel is, weet ik niet. Dat moet je je ook maar niet afvragen'', lacht hij aan de rand van de baan op de Weissensee. ,,Sinds we hiermee in 1998 begonnen zijn, adverteren we niet meer, stoppen we het hele budget in het schaatsen. Ach man, de dagen die ik hier ben met de jongens zijn toch niet met geld te betalen? Het mooiste is om met die gasten in zo'n appartement, zoals hier, bij elkaar te zitten, een grote pot eten op tafel, biertje erbij en verhalen vertellen.'' Enthousiast wijst hij naar zijn rijders die in het criterium volop meedoen. Hij geniet. En kan het niet laten op te merken dat de andere sponsoren met budgetten van tonnen werken. ,,Boerenkool'', zegt Kobayashi in perfect Nederlands. De rest van zijn verhaal hakkelt hij in moeizaam Engels. ,,Boerenkool is mijn favoriete eten.'' Aan drop daarentegen, een andere Nederlandse merkwaardigheid, heeft hij net zo'n hekel als aan trainen.


Bron: AD (04-02-05)

© marathonschaatsen.nl


www.MARATHONSCHAATSEN.nl