Het onwrikbare geloof in de schaatshelm

Frank Verheijen is niet op zijn hoofd gevallen. De broer van allrounder Carl was gisteren in de marathon van Geleen, na een zouteloze wedstrijd gewonnen door Youri Lissenberg, de enige rijder met een schaatshelm. Na de valpartij van Gerard van Velde op het WK sprint is het volgens Verheijen hoog tijd voor bezinning bij de bond. De rest van het peloton mag hem gerust uitlachen. Ze doen het niet, maar mocht het ooit een keertje gebeuren, dan nog zou Frank Verheijen vasthouden aan zijn principes. Sinds hij twee jaar geleden, toen nog bij de B-rijders, keihard tegen de grond smakte tijdens de marathon van Groningen heeft het jongere broertje van allrounder Carl een onwrikbaar vertrouwen in de schaatshelm.

Een maand lang lag hij destijds met een hersenschudding in het ziekbed en dat soort ongein wil hij zich nooit meer op de hals halen. Ziet zijn groene helmpje met het nummer vijftig erop, er rustend in zijn handpalm best wel lullig uit, ter bescherming van zijn hersenen is het eivormige stukje plastic van goudwaarde. ,,Ik snap echt niet waarom de andere jongens er geen gebruik van maken. Je hoeft in de marathon niet eens zelf een fout te maken om zwaar onderuit te gaan. Er hoeven maar een paar rijders te vallen en je wordt zo meegesleurd'', zegt Verheijen nadat hij in de marathon van Geleen vooral is opgevallen vanwege zijn aparte hoofddeksel.

De 27-jarige hardrijder uit Woudenberg hoopt dat de in het schaatsen nooit eerder gevoerde discussie over de valhelm, na de klap van Gerard van Velde op het WK sprint eindelijk op de bondsagenda zal komen. Verheijen is, zo klinkt het resoluut, zelfs een groot voorstander van de helmplicht zoals die ook geldt bij het wielrennen. Dat hij in het peloton weinig medestanders heeft, weet hij maar al te goed. ,,Marathonschaatsers zijn bikkels, komen vaak uit boerengezinnen. De meeste jongens beschermen liever hun handen dan hun hoofd. Daar moeten ze immers hun geld mee verdienen.''

En dat is nou precies het grote verschil met Verheijen. De schaatser van Viks Parket komt aan de kost als apotheker, een beroep waarvoor een gezonde bovenkamer geen overbodige luxe is. ,,Ik vrees dat er eerst een ernstig ongeluk moet gebeuren, voordat de rest wakker wordt geschud. In het shorttracken ging ook pas iedereen een helm dragen nadat Monique Velzeboer bij een zware val verlamd was geraakt.''

Hoe streng hij ook in de leer is, tijdens het NK op de Weissensee moet Verheijen het volgend weekeinde zonder zijn beschermengel stellen. Reden: er is voor schaatsers nog geen type helm ontwikkeld dat langdurig bestand is tegen de vrieskou. ,,Mijn mutsje zou gaan vastvriezen aan het voorstuk van de helm. Dan zou ik onderkoeld kunnen raken. Dat risico wil ik niet nemen, al zal ik extra alert zijn. Cédric Michaud heeft vorig jaar ook een hersenschudding opgelopen nadat hij in een scheur was getrapt.''

Jan Maarten Heideman heeft aan zulke doemscenario's geen boodschap. Hij respecteert de keuze van Verheijen, maar ziet zelf weinig gevaar. In heel zijn carrière is er nog nooit iets gebeurd dat het dragen van een helm moet rechtvaardigen. ,,Schaatsers vallen op een andere manier dan wielrenners. Een coureur kiepert voorover, met zijn hoofd op de grond. Dat is veel gevaarlijker. Wij glijden meestal door, waarbij we ons hoofd kunnen beschermen met onze handen.''

Ervaring en het vaderschap zijn volgens de leider in de tussenstand van de KNSB-cup veruit de beste wapens tegen zware valpartijen. Sinds hij twee kinderen heeft, vermijdt Heideman onverantwoorde capriolen. Een wereld van verschil met jonge honden als Roel van Hest en Jeroen de Vries. ,,Die gasten kijken nergens naar. Duiken in elk gaatje. Dat kan ik niet meer verantwoorden ten opzichte van mijn gezin. Maar we moeten het gevaar ook niet overdrijven. Zolang ik meedraai in het marathoncircuit is er nog nooit iets ernstigs gebeurd. Dus laat die helm voorlopig maar achterwege.''


Bron: Limburgs Dagblad/Dagblad De Limburger (24-01-05)

© marathonschaatsen.nl


www.MARATHONSCHAATSEN.nl