Winst in Alternatieve 11-steden naar Helling en Bekkering

Marathonschaatsen zoals het hoort in een mooie ambiance op de Weissensee

Casper Helling is weer helemaal terug van wat hij was. Woensdag werd zijn doorzettingsvermogen na een zware blessure beloond met een fantastische overwinning in de 200 km op de Weissensee. Alle concurrenten werden stuk voor stuk gelost waarna hij solo over de finish kwam. Douwe de Vries kon nog het langst met de Safan-rijder mee maar ook hij moest in de laatste kilometers buigen. Toch mag ook hij zeer tevreden zijn met de tweede plaats. Jan Maarten Heideman won de sprint van de achtervolgers en werd daarmee derde. Bij de dames won Danielle Bekkering de lange sprint van Andrea Sikkema (2e) en Mariska Huisman (3e). Het trio had een voorsprong van 2 minuten op Marleen Elstgeest, de winnares van vorig jaar en nu dus weer knap 4e. Na de AKM en het ONK heeft Bekkering in haar imposante carriere nu dus ook de 200 km op de Weissensee een keer gewonnen.

Het was weer eens een ouderwetse 200 km-wedstrijd. Waar de marathons in afstand de 100 km overschrijden komt het meestal toch weer op individuele krachten aan, valt het rijdersveld daardoor uiteen en wint uiteindelijke de sterkste. En dat was deze keer zonder twijfel Casper Helling. Nadat de eerste 100 km het peloton vrij compact was gebleven, ontstond er hierna een sterke kopgroep van tien rijders: Douwe de Vries (Adformatie), Rob Hadders (BAM), Joost Juffermans (TNT), Roy Polmans (Foekens), Jens Zwitser (DSB), Pieter-Jan van Eck en Casper Helling (Safan), Rick van Leersum (Goesting), Durk Fabriek (Schuurman) en Peter van de Pol (Kooijenga). Opvallend afwezige ploeg hierin was Nefit, waarvan alleen Arjan Mombarg in de tweede groep stand wist te houden.

Hierna werd het een afvalkoers voor de kopgroep. Nadat eerst Hadders, Van Leersum, Polmans en Juffermans eraf moesten, volgden daarna achtereenvolgens Fabriek en Zwitser. Het drietal Helling, De Vries en Van de Pol, dat na 150 km overbleef leek zo te gaan strijden om de podiumplaatsen. Een demarrage van Van de Pol bleek niet veel later echter zijn ondergang. Hij blies zichzelf op, waardoor alleen Casper Helling en Douwe de Vries tot in de laatste ronde van 10 km overbleven. Helling wilde dit niet op een finale-eindsprint aan laten komen. Hij nestelde zich op kop en reed langzaam maar resoluut bij De Vries vandaan. Het gat groeide van 3 naar 5 tot 20 meter en wat De Vries ook probeerde, hij kon de afstand niet meer overbruggen. Helling was en bleef weg en mooier dan hij zich waarschijnlijk zelf had kunnen voorstellen won Helling voor het eerst de Alternatieve op de Weissensee. Achter hem had alleen De Vries zijn spoor kunnen volgen, maar de rest van de kopgroep was weer opgeslokt door de achtervolgers of had de strijd gestaakt. Van het groepje van 6 rijders dat na De Vries binnenkwam won Heideman de sprint, waarmee ook hij op het podium op de brug kon plaatsnemen. Van de 133 gestarte rijders reden er 38 de 200 km helemaal uit.

Ook de dameskoers werd een afvalrace met alleen een 200 km-notering voor de 15 allersterksten van de 57 dames die van start waren gegaan. Na 40 km ontsnapten Chris Witty, Sandra ’t Hart, Cindy van den Berg en Hilde van Slochteren, maar verder dan een minuut kwamen ze niet weg en dat was niet genoeg zo vroeg in de wedstrijd. Hierna bleef het peloton hele lange tijd bijeen, alhoewel dit wel langzaam uitdunde. Na 140 km was het eerst Sandra ’t Hart die het solo probeerde. Nadat zij was teruggehaald ging Carla Zielman er vandoor. Ze kreeg al snel bijna 2 minuten voorsprong en de vluchtpoging van de sterke nationaal kampioene leek dan ook kans van slagen te hebben. De afstand tot de finish bleek echter nog te lang en het was vooral Mariska Huisman die zich hier niet bij neerlegde en met succes de achtervolging inzette. Achter Huisman volgden ook Danielle Bekkering en Andrea Sikkema en iets later Marleen Elstgeest. Het bleek later de beslissende slag. Zielman werd door Huisman achterhaald en kon ook niet meer aanhaken, waarna Bekkering en Sikkema aansluiting vonden bij Huisman. Het toptrio was hiermee gevormd. Elstgeest kwam er niet meer bij, maar hield aan de andere kant ook voldoende voorsprong op de rest, zodat ze met een lange solotocht de 4e plaats veilig kon stellen en daarmee op waardige wijze afstand deed van de troon.

De laatste ronde van het leidende drietal werd boeiend. Drie dames die het in principe in de eindsprint af zouden kunnen maken, maar met bijna 200 km in benen was de vraag wie het daarop aan durfde te laten komen. Huisman gokte als eerste meer op een solo-aankomst en demarreerde weg bij de andere twee. Op dat moment sloeg echter de kramp in haar benen en noodgedwongen moest ze haar succesvol lijkende poging staken. Hierna reed Bekkering weg, mede doordat Sikkema ten val was gekomen. Huisman had geen macht meer om te volgen, maar Sikkema slaagde er in om haar weer te achterhalen. Toen het duo hierna stilviel kon ook Huisman weer aansluiten en leek het toch op spannende eindsprint uit te draaien. Bekkering demarreerde echter opnieuw en/of maakte er een hele lange eindsprint van. Sikkema moest passen en ook Huisman was opnieuw gezien. Totaal uitgeput liet Bekkering zich na de finish op het ijs vallen en het duurde wel eventjes voordat ze weer op de been was en haar verhaal kon vertellen...

De meeste (dubbele) punten voor de aanvallendste rijd(st)er in het kader van de Dick van Gangelen Trofee gingen naar Casper Helling en Mariska Huisman.



Meer info: Uitslagen en doorkomsttijden

Foto's

© marathonschaatsen.nl

www.MARATHONSCHAATSEN.nl