NRC Handelsblad 10-01-2009
Tribune

Redding?

Onder grote belangstelling werd donderdag eindelijk weer een NK op natuurijs geschaatst. Is deze strenge winter de redding van het marathonschaatsen?

Door Shari Kiljan

Ab Krook, oud-schaatscoach en technisch manager VPZschaatsploeg: „Deze winter is een absolute voorwaarde voor het marathonschaatsen, een geweldige opsteker. De jeugd staat eindelijk weer op het ijs. Meer dan vijftig procent van de kinderen jonger dan tien jaar had tot deze vorstperiode nog nooit op schaatsen gestaan. Er was nog genoeg schaatsende jeugd, maar je zag wel dat de wachtlijsten bij de verenigingen afnamen. Maar naar mijn mening is dit NK niet genoeg, want de echte helden zijn nog niet opgestaan. Elke sport heeft helden nodig. Als die er zijn, is het publiek ook weer enthousiast. De zon scheen en het ijs was te mooi en te snel, het leek wel een kunstijsbaan. Om helden te creëren, moet het kouder zijn, met een strenge wind en hobbelig ijs.Daarom hoop ik dat dit jaar nog een aantal zwaardere wedstrijden wordt gereden.”

Henk Heetebrij, manager DSBploeg: „Het marathonschaatsen blijft altijd bestaan, want schaatsen zit in de genen van Nederlanders. Maar als deze koude winter niet was gekomen, was het moeilijker geworden om sponsors te vinden. Die krijgen vooral naamsbekendheid wanneer er op natuurijs wordt gereden. Zonder natuurijs zijn er minder sponsors en dat staat de ontwikkeling van het marathonschaatsen in de weg. De NOS is voor ons van levensbelang. Een drie uur durende live-uitzending als die van donderdag is erg belangrijk. Om het marathonschaatsen te helpen zou schaatsbond KNSB beter moeten gaan nadenken over de toekomst van de sport. Een duidelijk plan voor het marathonschaatsen moet op tafel komen en een helder wedstrijdprogramma zou ook fijn zijn. Op dit moment is het een zooitje.”

Herbert Dijkstra, schaats-en wielerverslaggever bij NOS en oud-schaatser: „Deze winter is niet de redding van de sport. Ik denk dat de superprestigewedstrijd in Biddinghuizen de redding is geweest. Ik ben niet gecharmeerd van het marathonschaatsen als kijksport op binnenbanen van 400 meter. In Biddinghuizen ligt een vijf kilometer lange kunstijsbaan door de vrije natuur. Door dat decor is de baan bijna niet te onderscheiden van natuurijs. Daarom heeft de NOS drie van de vier wedstrijden daar uitgezonden. Ik vrees niet voor het voortbestaan van de sport. Natuurlijk is deze winter mooi, maar het marathonschaatsen vindt altijd wel alternatieven, zoals de wedstrijden die in Oostenrijk en Zweden worden gereden.”

Bob de Vries, marathonschaatser: „Als het deze winter niet was gaan vriezen was het nog geen probleem, maar het had niet veel langer moeten duren. De oorsprong van de sport ligt op natuurijs. Iedere marathonschaatser doet zijn best op kunstijsbanen maar we trainen uiteindelijk voor de wedstrijden op Nederlands buitenijs. Deze winter levert jeugdleden op. De meeste marathonschaatsers, en ook de langebaanschaatsers, zijn begonnen in een vorstperiode. Een goed voorbeeld is Ireen Wüst, die is gaan schaatsen in de strenge winter van 1997. Voor ouders is de drempel om op natuurijs te gaan schaatsen veel lager dan naar een kunstijsbaan te gaan. Als kinderen het schaatsen buiten echt leuk vinden, is het een kleinere stap om lid te worden van een vereniging. Deze winter zullen weer aardig wat talentjes zich inschrijven bij de verschillende clubs.”

Frank van den Wall Bake, sportmarketingdeskundige: „Ik ga niet zover om te zeggen dat deze winter dé redding van het marathonschaatsen is, maar het is wel als een geschenk uit de hemel komen vallen. Als een dergelijke winter niet was gekomen, had de bond kunstgrepen moeten uithalen om nog enige aandacht te vestigen op het marathonschaatsen, dat toch al niet bekend is. In de nabije toekomst treden nieuwe mensen aan bij de KNSB. Een deskundige groep, onder leiding van oudschaatser Ard Schenk, gaat zich verdiepen in het marathonschaatsen. De juiste mensen komen op de juiste plaatsen terecht. Zij gaan de sport op een andere manier in de markt zetten. Gelukkig maar want anders was het marathonschaatsen, zonder strenge winters, over tien jaar wel ten dode opgeschreven.”