Gretha Smit onbevangen naar Olympische Spelen

Gretha Smit begint aan een grote, nieuwe ontdekkingstocht in de schaatswereld. Vanuit het niets plaatste de Rouveense marathonrijdster zich voor twee olympische afstanden, de 3000 en 5000 meter.

Smit was een mooie surprise op het olympisch kwalificatietoernooi in Heerenveen, waar iedereen stijf stond van de stress. Op een zondagavond in november testte zij zichzelf een keer op de 5000 meter in Groningen. Een enkele toeschouwer zag haar naar 7 minuten en 30,51 seconden rijden. Voldoende om eens bij de KNSB te informeren of ze misschien een kans maakte op deelname aan het olympisch kwalificatietoernooi. De schaatsbond willigde het verzoek in. En kreeg de bevestging van het ontluikende talent op de lange afstanden in Heerenveen.

Op de 3000 meter reed ze op vrijdag iedereen naar huis. Een dag later dartelde ze onbevangen naar een Nederlands record op de langste afstand, de vijf kilometer. Met 7.03,47 sloeg ze een gat van elf seconden op nummer twee Marja Vis. Het leek alsof de concurrentie ook net is begonnen met langebaanschaatsen. Alleen Renate Groenewold ontbrak zaterdag wegens rugproblemen.

Waar het sprookje precies moet eindigen? Smit weet het niet. Het boeit haar ook nog niet echt. Ze ziet het wel. Er is nog zoveel te verbeteren. Haar start kan sneller, rondeschema's zeggen haar niet zoveel, op hoogte heeft ze in het verleden nauwelijks getraind. Ongekende mogelijkheden dus voor deze ruwe diamant. "Misschien hadden de anderen een slechte dag", temperde ze de complete euforie in een eindelijk volgelopen Thialf. De duizenden hadden een nieuwe schaatsheldin gevonden. Dat ze pas bij het uitrijden begreep dat ze een Nederlands record had gereden, zegt genoeg over haar ervaring.

Het echte gekkenwerk begint pas nu voor de 25-jarige schaatsster, die tot voor heel kort het marathonrijden combineerde met werken in een bloemenzaak. Dat laatste heeft ze eraan gegeven. Ze kon het met de baas gezien de drukte van de eindejaarsperiode niet eens worden over het traject naar Salt Lake City. Het tekent haar onbevangenheid, dat ze daar ook na haar sublieme race op de 5000 meter nog steeds mee zat. "Ik heb er acht jaar fijn gewerkt. Ik vind het heel jammer."

Over een ding was iedereen het in Thialf eens: deze meid kan veel meer. Terwijl ze in de slotfase van haar race niet eens meer wist op welk schema ze rondreed. De uitbundige toejuichingen maakten het haar onmogelijk de aanwijzingen van trainer Egbert Post, een voormalig kernploeglid, te horen. "Maar het was wel een geweldige ervaring." Druk voelde ze ook niet vooraf. "De anderen zullen hier wel meer spanning hebben gehad. Ik had hier niets te verliezen. Heb ooit 7.30 gereden." Haar aansprekende resultaten werden ook door collega's joviaal ontvangen. Een vreemde voelde ze zich niet in de kleedkamer tussen de meiden die haar graag thuis hadden gezien. "Ik ken het wereldje wel, hoor. Ik heb alleen maar leuke reacties gehad."

Slechts drie Duitsen (Niemann, Friesinger en Pechstein) en de Canadese Klassen zijn ooit sneller geweest op de langste vrouwenafstand. Dat belooft dus veel voor Salt Lake City, waar ze zich nog anderhalve maand op kan afstemmen. Smit laat zich door niemand gek maken. "Ik blijf gewoon dezelfde dingen doen die ik nu ook doe." Dat houdt in dat ze op tweede kerstdag ook gewoon start bij de nationale titelstrijd marathon. "Natuurlijk."

Het enige probleem zou een eventuele Elfstedentocht kunnen zijn. Mocht die er komen rond de Olympische Spelen, dan zal Smit even flink slikken. Haar hart ligt bij de marathon en de tocht langs elf Friese steden is het allermooiste. Maar een lonkende olympische medaille heeft haar toch aan het denken gezet. "Als ik mocht kiezen tussen olympisch goud of de Elfstedentocht winnen, dan kies ik voor het eerste. Ik ben pas 25. De Elfstedentocht kan ik later ook nog wel een keer winnen. Of niet soms?"

© ANP, 23-12-01

www.MARATHONSCHAATSEN.nl