OPMERKELIJK
De nieuwlichters gaan veruit 't hardst
De eerste schaatsmarathon van de Greenery-zesdaagse in Assen werd gisteravond een prooi voor de Fransman Cedric Michaud. De klassieke doordouwers in het peloton hebben hoe langer hoe meer het nakijken. Geen sporter ter wereld die de barometer in de gaten houdt dan de marathonschaatser. 'Veenoord' gonsde het langs de baan in Assen. De mannen van de lange adem glommen al bij het idee van natuurijs. De wetenschap dat de Franse kwelgeest van het moment, Cedric Michaud, vorig jaar niet vooruit kwam op natuurlijk bevroren water, gaf collectief hoop.
Michaud heeft een achtergrond in het skeeleren én in het langebaanschaatsen. De gewezen pupil van Peter Mueller liet op de 1500 meter al eens 1.51 klokken. Een verleden op de langebaan lijkt een voorwaarde om in een kunstijsmarathon nog het onderscheid te kunnen maken. K.C. Boutiette en Jan-Maarten Heideman, ook afkomstig van de langebaan, bewezen dat al eerder.
De Amerikaan Derrek Parra, favoriet voor goud op de 1500 meter in Salt Lake City, wil zich volgend jaar ook gaan begeven in het lucratieve circus dat voorheen het domein was voor boeren, leesmappenbezorgers, postbodes en kraanmachinisten.
Pascal Vergeer, ex-coach van Bart Veldkamp en nu fulltimetrainer van het TVM-team ziet het voordeel van de langebaanachtergrond. ,,Die mannen hebben snelheid in de benen.'' Waar kracht en duurvermogen vroeger de grote wapens waren op de marathon, is nu de snelheid bepalend. Marathons van 100 ronden (40 kilometer) worden de binnen 55 minuten afgelegd. De overkapping van (bijna) alle banen is daar een oorzaak van. Bovendien zijn de schaatsers veel beter getraind dan vroeger.
Een grote categorie matadoren van weleer is nog goed genoeg om met machtige klappen gaten te dichten, winnen is voor de klassieke doordouwers een illusie geworden. Ze ontberen de technische bagage om hun spierkracht via hun ijzers op het huidige snelle ijs over te brengen. Alleen bij extreem zware omstandigheden of op -tja- bobbelig natuurijs zijn ze nog in hun element. Daarnaast is er volgens Vergeer een groep kerels die met hun mentaliteit niet zijn meegegroeid met hun portemonnee. Hij denkt aan mannen als René Ruitenberg en Peter de Vries, ex-winnaars van de KNSB-cup. ,,Een deel gaat er te nonchalant mee om.'' Maar Vergeer ziet óók een nieuwe generatie opstaan. Hij denkt aan Miel Rozendaal uit zijn eigen ploeg, en andere jongeren die volgens modernere methoden trainen. ,,Ze zijn wel bereid er alles voor opzij te schuiven. Er komt een cultuuromslag aan.''
Met het TVM-team had Vergeer dit jaar veel verder willen gaan met de professionalisering dan er is uitgekomen. Het geld was er voor, maar bijvoorbeeld Henk Angenent kon er niet in meegaan. Na de mkz-crisis kwam de veehouder terug op zijn besluit om voltijds te gaan schaatsen. Vergeer: ,,Ik heb er maar een meerjarenplan van gemaakt. Ik snap best dat mensen niet zomaar zeggen: nu ben ik geen bloemenverkoper of boer meer.'' Vergeer is op veel conservatisme gestuit. ,,In het langebaan heb ik gewerkt met mensen die denken, leven, slapen, eten met maar een idee: topsport. Dan kom je in de wereld van de marathon en blijkt die ontwikkeling pas aan het begin te staan. Het is niet zo gek dat oud-langebaanschaatsers het voortouw nemen.''
Zo'n man is Cedric Michaud. Erik Hulzebosch keek zijn ogen uit toen hij zijn ploeggenoot onlangs zag trainen met een infrarood-hartslagmeter. Angenent denkt dat nieuwlichters als Michaud nog altijd te kloppen zijn. Als de rest van het peloton maar eens de handen ineen zou slaan. Maar bij zijn aanvallen krijgt hij steeds rijders mee die vervolgens de benen stilhouden. Frustrerend, ergerlijk en dom, vindt Angenent. ,,Michaud wordt door het peloton amper op de slachtbank gelegd. Zonde voor de sport. Het marathonschaatsen wordt slecht verkocht.''
Vergeer zit in een werkgroep die ideeen over de toekomst moet gaan uitwerken. Het saaie verloop van de wedstrijd in Assen maakte nog eens duidelijk dat de formule schreeuwt om vernieuwing. Al blijkt het peloton minder progressief. Heideman: ,,Ze hebben het ook over wedstrijden in Canada en Japan. Zie ik niet zitten. Laat het maar mooi zoals het is.''
Trouw (John Graat), 12-12-01