OPMERKELIJK

Michaud: de nieuwe patron

Franse marathonschaatser vindt ritme met vallen en opstaan

Na Jan-Maarten Heideman is nu Cédric Michaud de nieuwe patron in het peloton marathonschaatsers. De Fransman stond pas zes jaar geleden voor het eerst op het ijs, maar is volgens zijn ploeggenoot en -baas Erik Hulzebosch uit het juiste hout gesneden. ,,Hij was zo fel, dat-ie zichzelf in de benen reed''. Met z'n 68 kilogram is Cédric Michaud een iel mannetje. Maar als hij aanzet voor een demarrage vliegen de vonken onder zijn klapschaatsen vandaan. De Franse marathonrijder past wonderwel in het puur Hollandse peloton van de doordouwers en laat zich de laatste weken gelden als geen ander.

Vier opeenvolgende overwinningen hebben hem na een zwakke start van het seizoen, waarin hij regelmatig het slachtoffer was van valpartijen, teruggebracht in de top van het klassement. Gevolg: de Fransman wordt inmiddels met veel respect en ontzag bejegend door zijn collega's. ,,In het begin wilde ik te veel en te hard. Vooral in de laatste ronden. Dan ging het fout'', weet de 25-jarige Michaud. Hij bleek een snelle leerling. ,,Ik ben pas op mijn 19de begonnen met schaatsen op de langebaan. Dit is mijn tweede seizoen op de marathon. Van elke wedstrijd - gewonnen of verloren - steek ik weer iets op. Alleen als je niets probeert, leer je niets.''

De gelouterde Erik Hulzebosch, zijn ploeggenoot en zijn baas bij Nefit, ontdekte de roodharige Fransman als marathonrijder. Hij had Michaud ontmoet in het skeelerwereldje. Op rolschaatsen wilde hij nooit van opgeven weten, zo herinnerde Hulzebosch zich toen hij Michaud plotseling terugzag op het kunstijs van Inzell tijdens een trainingskamp. ,,Thuis ben ik wat op internet gaan surfen en ik ontdekte dat hij op de 1500 meter een tijd van 1.51 had staan'', vertelt Hulzebosch. ,,Ik wist het meteen: dít is hem. De opvolger van KC Boutiette, de oud-marathonrijder die nu op de langebaan schaatst. Een week later, tijdens wereldbekerwedstrijden in Heerenveen, heb ik Michaud meteen aangeschoten: de marathon is echt iets voor jou, wil je het niet eens proberen tijdens de zesdaagse? Nou, in de eerste wedstrijd ging hij op zijn bek, in de tweede ook en in de derde weer. Maar ik zag toch iets in hem. Ik nam de gok en bood hem een contract aan voor een jaar. Hij won gelijk vier wedstrijden.''

Michaud wilde zich zelfs zo graag bewijzen dat zijn schaatsen afbraken bij de fanatieke pogingen het marathonpeloton zijn wil op te leggen. ,,Hij was zo fel, dat-ie zichzelf in de benen reed'', herinnert Hulzebosch zich nog van de allesbehalve vlekkeloze start van Michaud in het circus van de doordouwers. ,,Maar hij had wél de wilskracht, de snelheid en de kracht om zomaar tussen die boeren mee te rijden.'' ,,Ik vond het prachtig'', vertelt Michaud. De wereld van erwtensoep en rookworst stond hem aan. ,,De wedstrijden, de sfeer er omheen.''

Hij kon de techniek van de langebaan goed gebruiken. ,,Bovendien had ik uit het skeeleren de ervaring om in een peloton te kunnen rijden. Alleen wordt daar veel meer geduwd, getrokken en geschopt. Zeker als de eindstreep in zicht komt. Soms is het écht vechten. Amerikanen, Italianen, dat soort gasten, verschrikkelijk. Ik heb het geregeld meegemaakt dat ik me zo sterk voelde dat ik dacht te gaan winnen. Maar dan kreeg je een kilometer voor de streep een schop en was alles in één klap voorbij. Nee, dan de marathon... Daarin gebeurt bij een massasprint ook wel eens iets. Een beetje knokken is normaal, maar zo erg als bij het skeeleren wordt het nooit. Dit is een vriendelijke sport. Tijdens de wedstrijd is iedereen serieus en erna wat drinken met je grootste tegenstanders. Die houding bevalt me.''

De Fransman begon al op zijn vierde met rolschaatsen en reed enkele jaren later zijn eerste wedstrijdjes. Op zijn 15de was hij Europees kampioen bij de junioren, nog altijd op de ouderwetse rolschaatsen, met twee wieltjes naast elkaar. Hulzebosch: ,,Toen ik in 1992 wereldkampioen werd, vond iedereen dat knap. Maar niemand besefte dat ik één van de weinigen was die toen al op skeelers reed. De meeste anderen deden het op gewone rolschaatsen.'' Michaud stapte later op skeelers over. Het schaatsen kwam pas in beeld toen Peter Mueller een jaar of zes geleden op zoek was naar schaatsers voor een Franse langebaanploeg. ,,Ik weet nog goed hoe ik in Milwaukee mijn eerste slagen op het ijs maakte. Moeilijk dat het was.''

Voorlopig houdt Michaud het bij kunstijs. Van natuurijs moet hij weinig hebben na zijn ervaringen met de Alternatieve Elfstedentocht van dit jaar op de Weissensee. Michaud: ,,Erik zei dat er net zulk ijs zou liggen als hier op de baan in Dronten. Nou, dat heb ik geweten. Je moest onderweg sprongen van vijf meter maken om het water te ontwijken. En veel valpartijen! Ik weet niet hoe vaak ik tegen het ijs ben gegaan. Toch was het mooi, achteraf. Gelachen hebben we ook, maar ik houd het voorlopig bij kunstijs.''

Algemeen Dagblad (Dick van Gangelen), 06-12-01


www.MARATHONSCHAATSEN.nl